เรื่องของการอวดร ว ย เป็นอะไรที่เราพบเจอ กันบ่อยมากในสังคมทุกวันนี้ โดยเฉพาะอ ย่ างยิ่งในโลกโซเชียล ที่เวลาได้อะไรมาใหม่ ไม่ว่าจะเป็นนาฬิกาใหม่ รถใหม่ กระเป๋าแพงๆ ใบใหม่ ก็ต้องถ่ายรูปมาอวดเพื่อนในโลกโซเชียลเสมอ อย ากจะให้คนที่ได้เห็นนั้น รู้ว่าเราร ว ย เรามีเ งิ นเยอะ เขาจะได้ชื่นชมเรา ยกย่องเรา เหมือนเอามายกฐานะตัวเองให้สูงมากขึ้น
คนที่อวดร ว ยที่เราเห็นกันส่วนใหญ่นั้น มักจะไม่ได้ร ว ยจริงเหมือนอ ย่ างที่เราคิด เพราะบางครั้งของที่ได้มานั้น ก็เป็นเ งิ นที่ต้องไปหยิบยืม หรือไปเป็นห นี้มาก่อน ถึงจะได้ของที่ต้องการมาครอบครอง ซึ่งบางครั้งการได้มาลักษณะนี้ มันก็ไม่ได้ทำให้คนที่ครอบครอง มีความสุขมากเท่าไหร่ หล า ยคนก็อาจจะชื่นชมเราบ้าง เมื่อเห็นเราใช้ของแพง ของมีร า ค า แต่ถ้าเราได้มาแล้วมันเป็นทุ ก ข์ ก็ไม่ควรจะมีมันดีกว่า
ดูเหมือนเราจะสูงส่งยกมือไหว้คนอื่นไปทั่ว แต่รังเ กี ย จพ่อแม่ของตนเอง
ดูเหมือนเราจะมีเ งิ นแต่ควักออ กมาซื้ อของให้พ่อไม่ได้
ดูเหมือนเราจะมีเ งิ นแต่หมดไปกับสิ่งที่พ่อแม่ไม่เคยได้ใช้
ดูเหมือนเราจะมีเ งิ นแต่ไม่เคยหล่อเลี้ยงหัวใจของพ่อแม่
ดูเหมือนเราจะมีเ งิ นแต่กลับเลี้ยงดูพ่อแม่ไม่ไหว
ดูเหมือนเราจะเก่งแต่เก่งกับการตะคอ กใส่พ่อแม่
ดูเหมือนเราจะเก่งลงกับคนอื่นไม่ได้ ก็หาเรื่องท ะ เล า ะกับพ่อแม่
ดูเหมือนเราจะเก่งอ ดทนกับคนอื่นได้ แต่กับพ่อแม่อ ดทนไม่ได้
ดูเหมือนเราจะเก่งจ้างคนอื่นได้ แต่กับพ่อแม่เป็นดั่งคนรับใช้ ที่ไม่ได้เ งิ นเดือน
ดูเหมือนเราจะสูงส่งอยู่นอ กบ้านใช้เ งิ นเหมือนพิมพ์แบงก์เองได้ แต่ไม่เคยหยิบยื่นให้พ่อแม่
ดูเหมือนเราจะสูงส่งชื่นชมครอบครัวคนอื่นไม่ข า ดปาก แต่ปรักปรำครอบครัวตนเองว่าไม่ดี
ดูเหมือนเราจะสูงส่งพ่อแม่ทนทุ ก ข์เพื่อลูกได้ แต่พอเราเจอความลำบากเพียงนิดหน่อยก็ละทิ้งท่าน
พ่อแม่ให้กำเนิดชีวิตอันล้ำค่า ทนทุ ก ข์เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ ยินยอมประหยัดกินประหยัดใช้ มีอะไรดีๆ จะนึกถึงลูกเป็นอันดับแรก ยินยอมอ ดสูใจตนเอง แต่ไม่ยอมให้ลูกได้อับอาย รักโดยป ร า ศจ า กเงื่อนไข ปราศจากความเห็นแก่ตัว พระคุณบุพการี ตราบชั่ วชีวิตนี้ก็ชดใช้ไม่หมด
ที่มา นุสนธิ์บุคส์ profession-j55
